Niets maakt zo duidelijk wat metacognitieve vaardigheden voor je doen als de confrontatie met de afwezigheid ervan.

Mensen wiens prefrontale neurale parcours door allerlei oorzaken ontoegankelijk geworden of beschadigd zijn, gaan functioneren in een soort ‘God-Mode’. Ze ervaren de afstand tussen denken en werkelijkheid niet langer en gaan alles wat ze denken en voelen als DE werkelijkheid beschouwen. Dat maakt het samenleven en -werken met zulke patiënten heel erg moeilijk. Deze groep van mensen lijdt aan wat psychiaters het gebrek aan “ziekteinzicht” noemen. Waar bizarre kronkels in een gezond brein nooit tot problemen leiden,  hebben ze bij deze mensen vrij spel. Daardoor worden bepaalde impulsen en angsten zo dwingend dat er door de omgeving ingegrepen moet worden.

De eerste metacognitieve programma’s werden dan ook gemaakt voor mensen met psychose/schizofrenie.

Maar ook bij meer voorkomende labels als ASS (Autisme Spectrum Stoornis), depressie en neurose is het centrale ingrediënt vaak cognitieve gedragstherapie.

Hoe metacognitieve vaardigheden ook bij kinderen met leerproblemen kunnen helpen, vind je terug in ons leerplatform over mindset en metacognitie onder Going meta.