Veenman et al. (2006) beschrijft de ontwikkeling van metacognitie als volgt. Kinderen ontwikkelen inzicht in gedachten (“theory of mind”) op de leeftijd van drie tot vijf jaar (Jacobse, 2007). De vorming van een theory of mind gaat vooraf aan de metacognitie (Weterings, 2012).

In de literatuur zijn er drie belangrijke feiten terug te vinden over leren (Mc Guire, 2012). Eerst en vooral is actief leren meer duurzaam dan passief leren. Ten tweede is metacognitie belangrijk voor het leren. Ten derde is het niveau waarop het leren plaatsvindt belangrijk (de taxonomie van Bloom).

Betekenis van succes: Benjamin Barber, een eminente socioloog zei: “Ik verdeel de wereld niet in de zwakke mensen en sterke mensen, of successen en mislukkingen. Ik verdeel de wereld in leerders en niet-leerders.” (Dweck, 2006)

Volgens de fixed mindset, is inspanning alleen voor mensen met gebreken. En wanneer mensen al weten dat ze niet goed zijn in iets, dan hebben ze niets te verliezen door te proberen. Maar wanneer je wilt beschouwd worden als een getalenteerd iemand of een genie, dan heb je veel te verliezen.

Er is een sterke (fixed mindset) boodschap in onze maatschappij over hoe je het zelfvertrouwen van kinderen kan verhogen: ‘Bescherm je kinderen van falen!’ (Dweck, 2006). Dit helpt op korte termijn, namelijk bij het directe probleem van teleurstelling van het kind. Het kan echter schadelijk zijn op lange termijn. Kinderen hebben nood aan eerlijke en constructieve feedback. Wanneer ze ervoor beschermd worden zullen ze niet goed leren. Advies, coaching en feedback worden dan als negatief en ondermijnend ervaren. [Dweck, 2006]

Het gevaar van bekrachtigen en positieve labels